سینماتک فرانسه
Cinémathèque française | |
 | |
| بنیان‌گذاری | ۱ ژانویه ۱۹۳۶ |
|---|---|
| بنیان‌گذار | آنری لانگلوا, ژرژ فرانژو, ژان میتری و پل-آگوست ارله |
| گونه | فیلم‌خانه |
| هدف | بایگانی |
| مکان |
|
| مختصات | ۴۸°۳۰′۰۵″شمالی ۲°۱۳′۳۳″شرقی / ۴۸٫۵۰۱۳°شمالی ۲٫۲۲۵۷°شرقی |
منطقه | پاریس |
زبان رسمی | فرانسوی |
| دبیرکل | کوستا گاوراس |
| وبگاه | |
سینماتک فرانسه سازمان خصوصی فرانسوی است که تا حدود زیادی از طرف دولت فرانسه حمایت مالی می‌شود. ماموریت سینماتک، حفظ و آرشیو آثار و ابزار مرتبط با سینما است. این مجموعه با آرشیو بیش از ۴۰هزار فیلم و مستند به یکی از بزرگترین آرشیوهای هنر هفتم در جهان بدل شده است.[۱]. در ساختمان مرکزی سینماتک که در پاریس واقع شده است، روزانه، فیلم‌های گوناگون از سرتاسر جهان به نمایش درمی‌آید.[۲]
تاریخچه[ویرایش]
آنری لانگلوا در دهه ۱۹۳۰ میلادی و در زمان منع نمایش کلوب‌های فیلم هنگام سلطه نازی‌ها بر فرانسه، سینمای کوچکی با هزینه شخصی تأسیس کرد و به گردآوری و بایگانی نگاتیو فیلم‌ها پرداخت. او توانست یکی از بزرگترین مجموعه‌های فیلم در جهان را ایجاد کند.
پس از جنگ دولت فرانسه، یک محل نمایش فیلم کوچک در اختیار سینماتک گذاشت. آثار سینماگران نامدار فرانسوی همانند روبر برسون، رنه کلمان، آنری-ژرژ کلوزو و ژاک بکر متناوباً در سینماتک به نمایش درمی‌آمد و کارگردانان موج نوی سینمای فرانسه مانند آلن رنه، ژاک ریوت، فرانسوا تروفو، ژان-لوک گدار و کلود شابرول نیز عملاً سینما را با حضور در جلسات نمایش فیلم‌ها در سینماتک آموختند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «La Cinémathèque française». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ اوت ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۱۶.
- ↑ «بازخوانیِ تاریخچه سینماتک در روایتِ امروزِ غرب». انسان‌شناسی و فرهنگ. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ مارس ۲۰۱۵.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Cinémathèque Française». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۵.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سینماتک فرانسه موجود است. |
| فیلم‌ها بر پایه سال (بر پایه حروف الفبا) |
|  |
|---|---|---|
| شرکت‌های فیلم‌ساز | ||
| جایزه‌ها | ||
| افراد | ||
| جنبش‌ها | ||
| دیگر | ||
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
